آموزش جامع جلوگیری از سرقت علمی ادبی

سرقت علمی ادبی یا همان PLAGIARISM سالهاست که بلای جان پژوهشگران ایرانی شده. سرقت‌ علمی‌ و ادبی از نگاه سایت ترنیتین 12 مصداق دارد که اگر از خیلی از اساتید و پژوهشگران بپرسید، به زحمت میتوانند حتی پنج مورد از مصادیقش را به شما بگویند و همین عدم اطلاع باعث شده ناخواسته دچار سرقت شویم. مشکلی که وجود دارد این است که مجلات معتبر بین المللی نمیدانند که ما به اشتباه دچار این مشکلات میشویم و مارا به چشم سارق نگاه میکنند. طبق آماری که در مجله معتبر ساینس منتشر شده، در بین سالهای 2003 تا 2016 ما بالاترین نسبت سرقت علمی ادبی در جهان را داشته‌ایم و این آمار باعث شده که داوران مجلات وقتی مقاله‌ای از نویسندگان ایرانی دریافت میکنند با خودشان بگویند؛ این مقاله سرقت علمی است مگر اینکه خلافش ثابت شود. امان از روزی که خلافش ثابت نشود. ما این دوره را آماده کرده‌ایم که شما بدانید سرقت علمی ادبی چیست و چطور باید جلوی آن را بگیرید.

چرا یادگیری جلوگیری از سرقت علمی ادبی مهم است؟

حتما ماجرای پس گرفته شدن مدرک دکترای فلان نماینده و تنزل رتبه‌‌ی فلان استاد به گوشتان خورده، شاید از خودتان پرسیده‌اید چرا؟ اما به نتیجه‌ی درستی نرسیده‌اید. دلیل این اتفاقات سرقت علمی ادبی بود! 

سرقت علمی ادبی همیشه در زمان داوری مقالات مشخص نمیشود، اگر در زمان داوری باشد حداکثر اتفاقی که می‌افتد رد شدن مقاله‌تان و محرومیت از ارسال مقاله برای یک‌سری مجلات تا مدتی مشخص یا مادام العمر است، اما ممکن است گاهی سالها بعد از انتشار مقاله به شکل اتفاقی یا با بررسی‌های خاصی از جانب افرادی، سرقت علمی یا ادبی بودن مقاله‌ی شما مشخص شود. این اتفاق حتی اگر فقط برای یک مقاله از انبوه مقالات شما طی سالهای زیادی از عمر حرفه‌ایتان بیوفتد باعث میشود تمام اعتبار و کارهای شما زیر سوال برود و حتی باعث تنزل رتبه، پس گرفته شدن مدرک و… شود. اگر میگوییم این مسئله بلای جال پژوهشگران است، به خاطر این موضوعات است.