به کمک رایانه‌ها، جداول اعداد تصادفی تهیه می‌شوند. این جداول، نام‌ها و انواع مختلفی دارند. این‌ جدول‌ها، در واقع سطرها و ستون‌هایی از اعدادی هستند که توسط رایانه، به طور تصادفی تعیین شده‌اند. در این روش هم باید از افراد جامعه لیستی تهیه شود و به آن‌ها کد داده شود. این کدها باید بر اساس حجم نمونه باشد؛ برای مثال اگر حجم نمونه، عددی چهار رقمی بود ( مثلاً  7540 عدد) این کدها هم باید چهار رقمی باشند مثلاً 0001، 0002، 0003 و… سپس پژوهشگر باید این جدول را در مقابل خود قرار دهد و یک نقطه ( با بستن چشم و قرار دادن نوک انگشت یا خودکار روی جدول) را انتخاب کند. بعد با توجه به تعداد ارقام کد، انگشت یا خودکار خود را در جهات مختلف (بالا، پایین، چپ یا راست) حرکت بدهد. دو حالت وجود دارد یا عدد انتخاب شده کوچکتر از حجم نمونه است یا بزرگتر. پژوهشگر باید فقط اعداد کوچکتر را در نظر بگیرد و اگر عدد بزرگتر از تعداد کدها در آمد، آن را کنار بگذارد و مجدداً به جای آن یک عدد انتخاب کند.  اعدادی که به کمک جدول اعداد تصادفی به دست می‌آیند، در واقع همان کدهای اعضای جامعه هستند که با توجه به لیست افراد جامعه، افرادی که قرار است مورد مطالعه قرار بگیرند، مشخص می‌شوند.

برای مثال اگر قرار باشد پژوهشگری از بین 530 دانشجوی پزشکی یک دانشگاه، 50 نفر را انتخاب نماید؛ ابتدا باید لیستی از همه‌ی دانشجوها تهیه کند. سپس به هر بدانشجو یک کد بدهد: 001: پریا قنبری، 002: حسین رئوفی، 003: نگار حسنی تا 530: بهرام مرادی. بعد با استفاده از این جدول 50 تا عدد به روشی که گفته شد انتخاب نماید و از روی لیست اصلی و اعداد انتخاب‌شده، نام دانشجوهایی که انتخاب شده‌اند را مشخص کند. بعد هم با کمک مسئول دانشگاه به شماره‌ی این دانشجویان دسترسی یابد و جهت ورود آن‌ها به مطالعه، با آن‌ها تماس بگیرد.