ندا ویسی

بیوگرافی ندا ویسی

من متولد 6 بهمن ۱۳۷۴ هستم، خدا همون روز خلقتم بهترین و بزرگترین هدیه‌شو بهم داد و اون هدیه خواهر دوقلوی منه؛ بهترین دوست و رفیق من. علاوه بر خواهرم کتاب رو همیشه به عنوان یه دوست خوب قبول داشتم و بیشتر دوران تحصیل؛ چه در مدرسه و چه در دانشگاه در کتابخانه مشغول مطالعه و گشت و گذار بودم. بهمن ۱۳۹۳ وارد دانشگاه شدم و بهمن ۱۳۹۷ فارغ التحصیل رشته بهداشت عمومی شدم. از همون بدو ورود به دانشگاه به رشته‌­م علاقه‌مند شدم و برای تاثیرگذاری بیشتر روی جامعه اطرافم تلاش خودم رو کردم. در دوران دانشجویی، در زمینه فرهنگی، آموزشی و پژوهشی دانشجوی فعالی بودم. از همون ترم اول در کانون‌ها و انجمن‌های مختلف دانشگاه عضو شدم و به عنوان یک عضو فعال دانشگاه در تمامی نهادها شناخته میشدم.

 از اوایل ترم ۳ میخواستم در زمینه تحقیق و پژوهش فعالیتم رو شروع کنم. با هر استادی برای راهنمایی صحبت میکردم میگفتند “هنوز زوده” “فعلاً نمی خواد شروع کنی” “الان شما درس بخون ترم‌های آخر بیا برای تحقیق و پژوهش”، ولی من قصد داشتم که زودتر از بقیه شروع کنم. همون زمان با کانون سلامت دانشگاه آشنا بودم و معاونت پژوهشی کانون به صورت غیرحضوری و توی ترم تابستانه‌ش آموزش پروپوزال رو برای من شروع کرد به خاطر مشغله­‌ای که اون تابستون داشتیم و فعالیت‌های حضوری که داشتیم، فقط تونستم قسمت بیان مسئله فرم پروپوزال رو از ایشون یاد بگیرم برای بقیه قسمت ها مجبور میشدم به کارگاه های کمیته تحقیقات برم. اون زمان اصلاً و ابداً آموزش غیرحضوری رواج نداشت و من هم که میگم آموزش غیرحضوری گرفتم فقط با چند تا پیام توی تلگرام بدون هیچ ویدئویی، بدون هیچ توضیح خاصی و فقط با رد و بدل کردن سوالات و خوندن مقالات مهارت کمی رو به دست آوردم. بعد تقریباً تمام کارگاه‌های آموزش و پژوهش شرکت می کردم؛ حتی کارگاه‌های مربوط به اساتید و پژوهشگران حرفه ای.

 رشته بهداشت عمومی در ظاهر رشته‌ای بود که تو ایران ارج و قرب زیادی نداشت من باور داشتم بهداشت عمومی و مراقبت از سلامت تنها و تنها با آموزش مردم امکان پذیره. میخواستم بهترین روش آموزشی رو برای انتقال آنچه که میدونم به مردم عادی پیدا کنم، پس به روش‌های آموزشی علاقه‌مند شدم. میخواستم آموزش و پژوهش کنار هم رشد کنند حالا من دانشجوی ترم ۳ بهداشت عمومی اولین طرح پژوهشی که صفر تا صد طرح، ایده خودم بود رو نوشته بودم و برای تایید گرفتن از یکی از اساتیدم طرح رو براشون فرستادم ایشون باور نداشت که  این کار، نوشته­ی یک دانشجوی ترم 3 باشه ولی من ثابت کردم که اگه کاری رو بخوام جتما انجامش میدم.

 همون زمان من تیم پژوهشی خودم رو ساختم و معاون پژوهشی کانون سلامت شدم، دیگه اساتید بودند که به من پیشنهاد همکاری میدادند. دوره مجازی آموزش پروپوزال را شروع کردم و طرح‌های زیادی با همین دوره ­های آموزشی توسط دانشجویان نوشته و در نهایت تصویب شد البته توی همین دوره­ ها دوستان و همکاران خیلی خیلی خوبی پیدا کردم یکیشم آقای کمری همکار من در ژیوار آموزان.