فرد پرستار به دلیل داشتن ارتباط مستقیم با بیماران باید دارای روحیه قوی، صبر، همدردی، همدلی، احترام و برخورد مناسب با بیماران باشد. پرستار به عنوان یک حامی و همراه بیمار همیشه بر بالین بیمار حاضر است و همچنین بیمار نسبت به پرستار حس اعتماد و اطمینان دارد.
از طرفی به علت وجود شیفت های کاری زیاد در طول ماه و وجود شیفت های مختلف (صبح، عصر، شب) پرستاران دچار خستگی های مفرط می‌شوند که نیاز به توان جسمی و روحی بالایی دارد.
پرستارانی که در محیط‌های بیمارستانی مشغول به کار هستند، می‌دانند در مکانی کار میکنند که به طور دائم با اندوه و غم شدید بیماران و همراهان آنها مواجه هستند. بیمارستان مکانی است که با انواع بیماری‌ها پرشده‌ است، پس پرستار همواره در مواجه با رنج عاطفی ناشی از دیده‌هایش است، از این رو این شغل نیاز به روحیه‌ی قوی برای کمک به بیماران دارد. همچنین پرستاران باید به این توانایی که سختی‌های محیط کارشنان را به زندگی شخصیشان وارد نکنند برسند تا در خارج از محیط کار آسیب نبینند.

پرستاران در طول شیفت‌های کاری خود با شرایط حساس و بحرانی متعددی روبرو می‌شوند. حفظ آرامش در شرایط بحرانی برای هر پرستاری واجب است تا بتواند در سخت ترین شرایط نیز بهترین تصمیم ممکن را در رابطه با بیمارش بگیرد.
پرستار باید دارای علاقه و تمایل قلبی برای کمک به دیگران باشد. در بیمارستان، پرستار گاهی در لباس همراه بیمار در می‌آید، گاهی وکیل بیمار و مدافع او میشود و گاهی معلم او و همراهانش است. شغل پرستاری نیاز به قلبی بزرگ برای کمک به دیگران دارد.
همچنین پرستاران نیاز به مهارت های ارتباطی بالا و ارتباط حرفه‌ای مناسب دارند، زیرا در طول یک شیفت با افراد مختلف از رشته‌های متفاوت سر و کار دارند و حفظ و ارتقای سلامتی بیمار میسر نمی شود مگر با همکاری درست تمام این افراد.

پرستاران در محیط کاری خود با انواع زخم‌ها و ترشحات سر و کار دارند که شاید بتوان گفت تمیزترین آنها خون است. اگر فرد بسیار حساسی هستید شاید رشته پرستاری مناسب شما نباشد.
از تمامی ویژگی های ذکر شده برای یک پرستار، بعضی از آنها در طول تحصیل در رشته پرستاری به افراد آموزش داده میشود و بعضی آنها بستگی به شخصیت افراد دارد که باید به این نکته توجه کرد.